Cuba wordt dit jaar zwaar getroffen door het noodlot. Eerst was er de ontploffing in het hotel Saratoga in Havana (mei ’22), dan vernietigde een enorme brand vier grote petroleum-opslagtanks in Matanzas (augustus ’22) en enkele dagen geleden raasde de orkaan Ian met enorme kracht over het eiland. Telkens schieten solidariteitsorganisaties in actie om geld in te zamelen om de eerste humanitaire noden te lenigen. Maar telkens moesten we alternatieve kanalen en omwegen zoeken om deze noodhulpgelden naar Cuba over te schrijven. Onze belangrijkste banken blijven dit weigeren.
De VS-blokkade tegen Cuba steekt inderdaad zijn tentakels uit tot buiten de grenzen van de VS. Ook hier in Europa voelen we de schadelijke gevolgen zoals mag blijken uit nog wat een groep Cubareizigers in juli overkwam. De bank weigerde de groepsfactuur voor de verblijfskosten te betalen; als alternatief suggereerde de bank dat iedereen afzonderlijk met de kredietkaart zou betalen.
Voor Cuba zijn de gevolgen van de VS-blokkade desastreus. Het land beleeft op dit ogenblik één van zijn moeilijkste economische crisissen. Cuba dat de capaciteit heeft om tot 70 % van de benodigde geneesmiddelen te produceren, komt nu niet verder dan 30 %. Petroleumtankers weigeren Cuba te bevoorraden, uit vrees voor torenhoge boetes. Sinds gewezen president Trump amper een week voor het einde van zijn mandaat Cuba bovendien op de lijst plaatste van landen die het terrorisme steunen, zijn financiële transacties nog moeilijker geworden.
Het hoeft geen betoog dat de blokkade een grote impact heeft voor de Cubaanse burgers: grote tekorten aan geneesmiddelen, stroomonderbrekingen tot 8 uur per dag, sterke prijsstijgingen voor alle basisproducten, lange wachtrijen aan de winkels. Deze gevolgen zijn vandaag ronduit zorgwekkend en inhumaan. De regering Biden handhaaft in zeer grote mate het beleid van de vorige president. In de eerste 14 maanden van de Biden-administratie wordt de economische schade van de blokkade op 6 miljard 364 miljoen dollar geschat. Voor de voorbije zes decades loopt het verlies op tot bijna 147,8 miljard dollar, middelen die Cuba NIET in de economische en sociale ontwikkeling van het land heeft kunnen investeren. Maar dat is juist de cynische bedoeling van de VS: schaarste en tekorten creëren als voedingsbodem voor sociale onrust.
Op 1 en 2 november 2022 bespreekt de Algemene Vergadering van de VN voor de dertigste keer de ontwerpresolutie waarin Cuba vraagt de VS-blokkade te veroordelen. In juni 2021 keurden 184 landen een gelijkaardige resolutie goed, met slechts 3 onthoudingen en 2 tegenstemmen. België en de Europese Unie hebben bij deze gelegenheid in niet mis te verstane woorden het unilateraal sanctiebeleid van de VS tegen Cuba veroordeeld. Maar de VS blijven al deze internationale oproepen naast zich neerleggen.
Onze solidariteit met Cuba is meer dan ooit nodig. Daarom dringen we er bij onze nationale en Europese leiders erop aan om niet alleen in woorden de VS-blokkade te veroordelen. Zolang Europese banken weigeren geld naar Cuba over te schrijven, zolang de EU en België in gebreke blijft om vrij geldverkeer
Daarom roepen we op om een duidelijk signaal te geven.