Carlos de Dios: We slaan ons er wel door!

Ik ben Carlos de Dios Oquendo, secretaris-generaal van de Bouwvakbond, 56 jaar oud en econoom afgestudeerd in mijn geboorteplaats Santiago de Cuba. Daarna ben ik gaan werken in Cienfuegos, om me uiteindelijk in Havana te vestigen met twee van mijn vijf kinderen, mijn schoonzoon en mijn schoonmoeder. 
In mijn persoonlijk leven ondervind ik de grootste impact ongetwijfeld op het gebied van de gezondheid. Mijn schoonmoeder van 85 jaar woont bij ons thuis en lijdt aan ouderdomsdementie. Vanzelfsprekend heeft ze medicatie nodig om haar mentale achteruitgang onder controle te houden en haar een betere levenskwaliteit binnen ons gezin te geven. Sinds een paar maanden zijn deze medicijnen niet meer verkrijgbaar in de apotheek. De meest effectieve medicijnen worden in de Verenigde Staten geproduceerd en kunnen vanwege de blokkade niet worden geïmporteerd. Andere geneesmiddelen, hoewel minder efficiënt, kunnen we hier in Cuba produceren; maar helaas is dit momenteel niet mogelijk wegens het tekort aan grondstoffen die we tegen hoge prijzen moeten invoeren. 
Mijn vrouw zit in een vergelijkbare situatie. Ze lijdt aan een degeneratieve ziekte van het centrale zenuwstelsel. Ze botst op dezelfde problemen en vindt haar medicijnen maar moeilijk. Bovendien werd door een tekort aan materiaal bij haar maar moeizaam een tumor tijdig vastgesteld. 
Nog een voorbeeld: mijn dochter studeert aan de universiteit en heeft een bril nodig, die we sinds augustus vorig jaar nog niet hebben gevonden. 

Wat andere gebieden betreft: in de eerste plaats zijn er evidente moeilijkheden met het openbaar vervoer om op het werk te geraken, naar een gezondheidscentrum of naar de universiteit te gaan. Sinds het begin van het jaar is er ook een ernstig tekort aan vloeibaar gas voor het koken van voedsel. Dit dwingt ons onze manier van koken te veranderen en een elektrisch kooktoestel aan te schaffen. 
Tijdens deze eerste maanden van het jaar is ook een gebrek aan grondstoffen voor het vervaardigen van de toiletartikelen aangekondigd. Deze producten zullen dan moeilijk in nationale munt te verkrijgen zijn, zodat het noodzakelijk wordt ze in buitenlandse valuta te kopen. Maar dat betekent op zijn beurt een herschikking van het gezinsbudget dat overschakelt naar een overlevingsmodus.
Mijn kinderen kunnen voor hun studie niet terugvallen op de nieuwste technologieën en goed uitgeruste onderwijslaboratoria. Dit vertraagt hun academische ontwikkeling en maakt het voor de docenten moeilijk om toegang te krijgen tot de actuele kennis, wat de kwaliteit van het onderwijs negatief beïnvloedt.

Ik denk dat de regering van de VS de blokkade wil verscherpen, omdat wij een volk zijn dat van het land en de mensen houdt. Een voorbeeld zien we nu met het corona-virus. De VS-regering belette dat een vliegtuig in ons land kon landen met aan boord een gift aan medisch en gezondheidsmateriaal bestemd om de pandemie te bestrijden. Deze noodzakelijke medische goederen konden niet aan het Cubaanse volk overhandigd worden.,
Een land dat midden deze pandemie naar meer dan 15 landen brigades met medisch en paramedisch personeel heeft uitgestuurd. 
Een land dat midden deze pandemie het geneesmiddel Interferon alpha 2b,  dat we hier produceren, te beschikking stelt om de gevolgen van de pandemie te bestrijden. 
Een land dat in meer dan 39 landen Cubaanse artsen heeft,die rechtstreeks of onrechtstreeks de pandemie bevechten in veel van die landen binnen een solidair samenwerkingsverband, in andere zijn onze artsen er gratis aan de slag.
Toch misbruikt de VS de situatie om elke dag de schroef van de wurgende blokkade aan te draaien. Maar we slaan ons er wel door en trekken lessen uit deze moeilijke situaties, we zoeken alternatieven en oplossingen en benutten ieders kennis. Zo blijven we solidair.