De blokkade voelen we 365 dagen van het jaar

04 04 23: Interview met Misael Rodriguez, algemeen secretaris van SNTC, de vakbond van de bouwsector in Cuba.
De blokkade van de VS tegen Cuba heeft zware consequenties voor onze bouwsector, en dit 365 dagen per jaar. Er is geen enkele sector, geen enkele bedrijfstak of economische activiteit die niet de kampen krijgt met de gevolgen van de blokkade, een blokkade die er enkel op gericht is om onze bevolking te verstikken.
Concreet kunnen we niet de nodige moderne technologieën of materialen invoeren voor de bouwactiviteiten in ons land. En als de productiviteit beperkt wordt, heeft dat ook gevolgen voor het salaris van de werknemers, en dus ook een weerslag op de koopkracht en het sociaal welzijn van heel de familie. We zouden veel efficiënter kunnen werken  om bijvoorbeeld de huisvesting te verbeteren, als we konden beschikken over moderne hulpmiddelen en materialen voor de elektriciteitsvoorziening, voor de betegeling of schilderwerken. Elke keer als we materialen willen kopen, het gaat dus niet om giften, dan is het eerste wat men ons vraagt voor welk land het materiaal bestemd is. Aan Cuba kunnen we niet leveren, is dan het antwoord. De blokkade verbiedt niet alleen aankopen in de VS, maar bemoeilijkt deze ook in andere landen. Daarenboven kunnen vrachtschepen niet zomaar goederen, maar ook levensmiddelen in de Cubaanse havens leveren. Want de VS bedreigt deze rederijen met miljoenen hoge boetes. Hetzelfde geldt voor de toevoer van brandstof waarmee onze camions aan en af naar de werven rijden. Door de blokkade zijn het maar een beperkt aantal tankers die aan Cuba petroleum leveren. De prijs voor een tanker petroleum is buitensporig gestegen kost nu voor Cuba tussen de 60 à 65 miljoen dollar. Met één tanker kan Cuba amper 7 à 10 dagen produceren.  Ons land kampt nu met grote problemen in de elektriciteitscentrales die op petroleum werken. Wat is de reden van deze problemen? Elke keer als we vervangingsstukken voor de thermische centrales willen aankopen, botsen we op beperkingen opgelegd door de VS-blokkade.
Het duidelijkste voorbeeld zijn zeker de gevolgen voor de gezondheidszorg van het land. Er was niet alleen de internationale economische crisis, maar daarbovenop kwam ook corona. Zelfs in die situatie weigerden de VS om geneesmiddelen te leveren. Dat is niet menselijk. Besef wel dat Cuba slechts op 90 mijl, op 45 minuten afstand van de VS ligt, en midden in de coronacrisis weigerde de VS om zuurstof aan Cuba te verkopen. De VS toonde zich op dat ogenblik helemaal niet solidair. Op geen enkel moment heeft de VS een humanitaire geste gesteld om te voorkomen dat er mensen zouden sterven. Op dit ogenblik kampt Cuba met een tekort aan 100 geneesmiddelen, natuurlijk heeft dat  directe gevolgen voor de gezondheid van de bevolking.
Een ander voorbeeld uit de bouwsector, we werken in Cuba nog met camions, bulldozers, kranen en ander zwaar materieel die noodgedwongen al 35 à 40 jaar moeten meegaan, en die niet de productiviteit halen indien we over moderne machines zouden beschikken. Zoals het overal gaat, als de bouwsector zich niet kan ontwikkelen, dan lopen ook andere sectoren achter. Want wij moeten eerst de fabrieken, de toegangswegen voor die andere sectoren bouwen. Met andere woorden, de blokkade heeft gevolgen voor heel de samenleving en alle werknemers.
Het zijn niet alleen de overheidsbedrijven, maar ook de bouwcoöperatieven en de zelfstandige ondernemers lijden onder de gevolgen van de blokkade. Als er een tekort is aan bouwmaterialen, dan geldt dat voor iedereen. Het klopt dat we in Cuba met tekorten kampen, dat er wachtrijen zijn. Voor de Cubaanse overheid is dit de grootste prioriteit. Maar wat is de oplossing, als de blokkade de aankoop van goederen in heel de wereld bemoeilijkt. Elke keer dat we een product in een of ander land willen aankopen, blijkt dat  het buitenlands bedrijf wordt afgeschrikt om  aan een Cubaanse firma te leveren. De Cubaanse economie botst steeds op dit soort beperkingen. Daarom richt het huidige nationaal plan voor de economie zich op een grotere onafhankelijkheid van buitenlandse invoer. Dit plan, en dat is vrij uniek in de wereld, werd in alle overheidsbedrijven met de arbeiders besproken en goedgekeurd. Dat neemt niet weg dat wij zelf geen fouten maken of beperkingen kennen. Natuurlijk wel. We moeten zeker in een aantal sectoren of bedrijven dynamischer worden. Dat is een realiteit, maar de belangrijkste hindernis om economisch en sociaal vooruit te gaan, is de VS-blokkade tegen Cuba.
Besluit: Wij Cubanen zouden beter zijn zonder de blokkade.