Op 1 november 2017 zal de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zich voor de 26ste keer uitspreken voor de opheffing van de VS-blokkade tegen Cuba. Al vele jaren stemmen alle landen tegen de blokkade, met uitzondering van slechts twee landen, de Verenigde Staten en Israël. Vorig jaar was het voor de eerste keer dat beide landen zich zelfs 'onthielden' in deze stemming. Redelijk bizar, dat de VS zich onthoudt over de toepassing van haar eigen wetgeving.
Obama verraste vorig jaar de Algemene Vergadering van de VN nog door te verklaren dat de blokkade compleet haar doel mist, want het enige land dat erdoor geïsoleerd geraakt, zijn de VS zelf, niet Cuba. Het was onder zijn bewind dat de diplomatieke betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Cuba terug hersteld werden. De financiële en economische blokkade tegen Cuba, die bleef echter van kracht, mits enkele versoepelingen.
Met President Trump aan de macht, hoorden we al snel een nieuw geluid. In juni legde de Amerikaanse president zijn strengere aanpak in een presidentieel besluit vast: de blokkade wordt opnieuw strikt toegepast en de versoepelingen die er waren onder Obama worden teruggeschroefd. De toeristische reizen van VS-burgers naar het eiland en de schaarse pas opgestarte commerciële pilootprojecten worden afgeremd. Trump heeft al aangekondigd dat de VS zich verzetten tegen alle internationale druk in de VN of andere internationale fora om de blokkade op te heffen. We keren terug naar de harde taal van confrontatie.
Er valt dan ook te verwachten dat op 1 november de toespraak in de VN en de stemkeuze van de VS (en Israël)een terug naar af wordt.
Cijfers tonen aan dat de blokkade enorm zwaar weegt op de ontwikkelingskansen van Cuba, zoals blijkt uit het dossier dat de Cubaanse regering over het voorbije jaar heeft opgemaakt. Reeds onder Obama verstrengden de VS de sancties tegen niet-Amerikaanse bedrijven die handel dreven met Cuba. De agressieve taal van Trump schept nog meer onzekerheid en vele internationale bedrijven en banken weigeren transacties met Cuba af te sluiten, uit schrik voor Amerikaanse boetes. De boycot kost Cuba enorm veel: 4.305 miljoen dollar op jaarbasis volgens de schattingen van het Cubaanse ministerie van economie. Dat is haast het dubbele van wat het land nodig heeft aan jaarlijkse buitenlandse investeringen om een gezond economisch beleid te kunnen voeren.
Een voorbeeld: Cuba gaat terecht trots op zijn gratis en toegankelijk gezondheidssysteem. Maar ook hier weegt de blokkade zwaar op het budget voor de aankoop van geneesmiddelen, verzorgingsmateriaal , medische instrumenten, enz. in de VS. Vorig jaar vroeg Cuba aan 18 Amerikaanse bedrijven een offerte; 14 bedrijven reageerden zelfs niet. De 4 andere bedrijven moeten telkens een uitzondering op de blokkade aanvragen bij de overheid, wat tot acht maanden kan duren. Dat betekent dat Cuba voor heel die periode een veel grotere reserve aan geneesmiddelen moet aanleggen of elders in de wereld evenwaardige geneesmiddelen moet aanschaffen. De meerkost hiervan bedroeg vorig jaar ruim 87 miljoen dollar.
Het is meer dan ooit nodig om onze steun voor de definitieve opheffing van de blokkade uit te spreken. Sinds de Belgische Coördinatie voor de Opheffing van de Blokkade tegen Cuba begin juni van dit jaar haar werkzaamheden hervatte, hebben al ruim 40 organisaties onze oproep ondertekend, onder andere FOS, Oxfam Solidariteit, de Algemene Centrale van het ABVV, Cubanismo.be , de Vrienden van Cuba vzw, maar ook de politieke partijen SP.a, Groen en PVDA . In juni lanceerde de Coördinatie een petitie met nu al meer dan 800 handtekeningen
Met een korte ludieke actie (waar ook een zekere meneer Trump zal aanwezig zijn) op de Oude Graanmarkt in Brussel op dinsdag 24 oktober vanaf 17u30 wil de Coördinatie haar standpunt tegen de blokkade duidelijk maken.