Medeleven, verontwaardiging, solidariteit en strijdbaarheid.

De campagne ‘Zuurstof voor Cuba’ van de Coördinatie voor de Opheffing van de Blokkade in België nodigt laat Cubaanse burgers aan het woord. Zij vertellen hoe de VS-blokkade rechtstreeks ingrijpt in hun leven. Via de website https://stopdeblokkade.be kunnen lezers een boodschap aan het Cubaanse volk neerschrijven. De reacties van het Belgische publiek gaan van medeleven, over verontwaardiging tot solidariteit en strijdbaarheid. 

‘In mijn persoonlijk leven vertaalt de blokkade zich in meer moeilijkheden met het openbaar vervoer,  moeilijkheden om voedsel te kopen of materiaal dat ik voor mijn werk nodig heb. De blokkade veroorzaakt een constante onzekerheid’, getuigt Teresa, een Cubaanse LGTBI-activiste. Dit en andere getuigenissen maken duidelijk dat de blokkade een harde realiteit is voor de Cubaanse bevolking. Want laat het duidelijk zijn, de Cubaanse burger is het eerste slachtoffer van de blokkade. Het is dan ook vanzelfsprekend dat veel solidariteitsboodschappen empathie en  medeleven voor het onrecht uitdrukken, zoals blijkt uit volgende reacties: ‘De blokkade treft Cubaanse burgers rechtstreeks, het is een misdaad tegen de menselijkheid die per direct moet worden gestaakt’ (Sjoerd). Of: ‘Het wordt hoog tijd dat de blokkade tegen Cuba stopt, dit leidt tot onmenselijke situaties in deze zo al moeilijke tijden’ (Marc). 

 Opvallend in al deze getuigenissen is dat de Cubanen niet zomaar in het ijle klagen, daarvoor is hun politiek bewustzijn te groot. Zij beseffen heel goed dat de ware oorzaak van de tekorten bij de grote overbuur, de Verenigde Staten ligt. De Cubaanse kledingontwerpster Annia verwoordt het zo: ‘Wij zijn het niet die lege winkelrekken willen, dat is de schuld van de VS-regering!’

Dezelfde  verontwaardiging tegenover de Verenigde Staten klinkt ook  in de solidariteitsboodschap van Georges:  ‘De blokkade is crimineel! Niet alleen ontzegt de blokkade de noodzakelijke hulp, maar  brengt ze moedwillig een volk in nood’.  Robert zegt: “De blokkade is een onmenselijke daad van een grootmacht tegenover een volk dat solidariteit, zelfbewustzijn, naastenliefde naar de wereld uitstraalt”. Kortom, het is duidelijk dat de blokkade meer is dan een restant van de Koude Oorlog, meer dan een gril van een president het Witte Huis.  De blokkade van de Verenigde Staten verstoort al 60 jaar de economische en sociale ontwikkeling van Cuba.  Stel je maar eens voor wat Cuba had kunnen realiseren met de miljarden die de blokkade het land kost aan extra uitgaven en gemiste inkomsten. 

Uit meerdere solidariteitsboodschappen spreekt ook de waardering en bewondering voor wat Cuba ondanks de blokkade heeft gerealiseerd. Denken we maar aan de hoogstaande gratis gezondheidszorg en onderwijs. ‘Cuba is baken van hoop voor een betere wereld; de mens en het leven staan centraal voor een betere wereld: solidariteit=humanisme=vrede’, zegt Ankie. In de huidige corona-context dwingen de internationale medische brigades veel respect af. En Brunhilde schrijft: ‘Jullie zijn een voorbeeld voor de hele wereld. De Nobelprijs voor de vrede behoort jullie toe’. 

Opmerkelijk in de getuigenissen is ook de vastberadenheid en het doorzettingsvermogen van de Cubanen. Hoe anders kunnen we volgende uitspraak van  Annia interpreteren? ‘En wat heeft de VS uiteindelijk bereikt? Dat de Cubaan creatiever is geworden.  Is er geen benzine, dan nemen we de fiets. Zijn er  geen moderne werkmiddelen, we vinden ze wel uit met wat we hebben’. Carlos de Dios, vakbondssecretaris zegt het zo: ‘Maar we slaan ons er wel door en trekken lessen uit deze moeilijke situaties, we zoeken alternatieven en oplossingen en benutten ieders kennis. Zo blijven we solidair’. Die strijdvaardige houding verdient onze solidariteit, zoals blijkt uit volgende boodschappen: ‘Standhouden tegen de misdadige boycot van de VS . Jullie project is voor ons een hart onder de riem!’ (Dirk). Of  ‘Wij wensen de Cubaanse bevolking veel sterkte toe in deze moeilijke tijden. Goede moed, volharding en ... juntos venceremos (Eddy). 

De blokkade overstijgt de relaties Cuba-VS; immers de gevolgen van de blokkade laten zich ook in Europa voelen, waar banken weigeren om financiële transacties met Cuba uit te voeren. Daarom is ook politieke actie hier bij ons nodig. ‘Hoog tijd dat de EU de VS de les spelt, niet naar hun pijpen blijft dansen en actie onderneemt!’, besluit Erik.

En is het verwonderlijk dat veel boodschappen eindigen met de woorden ‘Hasta la victoria siempre!’.